LG nie boi się śmiałych pomysłów, skutkiem czego doczekaliśmy się kolejnego wygiętego modelu: LG G Flex 2. Jak sprzęt wypada na tle poprzednika i co ważniejsze, jak odnajduje się wśród silnej konkurencji? Zapraszamy do testu.

Skrótem, czyli recenzja wideo LG G Flex 2

• Zobacz inne maniaKalne wideorecenzje na YouTube

Obudowa / jakość wykonania

Kiedy LG zaprezentowało pierwszy w historii produkowany na masową skalę telefon z zakrzywionym ekranem, wydawało się, że oto właśnie nastała przyszłość. Mimo to, ostatecznie LG nie udało się zniechęcić konsumentów do smartfonu o klasycznym profilu obudowy, a echo wielkiej premiery ucichło.

Powstanie drugiego modelu z tej serii — LG G Flex 2 — pozwala przypuszczać, że producent zdaje się jednak wierzyć w przyszłość całego projektu. Ewolucja Flexa została skierowana w stronę bardziej kompaktowej konstrukcji. Zmniejszono ekran z 6-calowego do 5,5-calowego, dzięki czemu sprzęt dalej pozostaje phabletem, ale o bardziej kompaktowych gabarytach — o centymetr krótszej długości i wadze zredukowanej do 152 gramów.

Telefon nie wydaje się więc ani przesadnie duży, ani nazbyt ciężki, natomiast sam jego kształt nie służy tylko do przyciągania zaciekawionych spojrzeń, a ma realne przełożenie na komfort użycia. Podczas prowadzenia rozmowy głosowej ma się wrażenie, że smartfon jest lepiej dopasowany do kształtu twarzy, niż konwencjonalne słuchawki. Co ciekawe, od trendu wyginania nie uciekły też modele LG G4 i G4 Stylus, które również posiadają lekko wygięty kształt.

Ogólny zarys obudowy w gruncie rzeczy pozostał taki sam. Oprócz zakrzywionej konstrukcji, która faktycznie daje się odgiąć (choć nie zalecam tego typu rozrywek), niezmienione pozostały także materiały. Dominuje tworzywo sztuczne, które jest nie tylko podstawą obudowy, ale też zdobi jej krawędzie boczne. Tylny panel powleczono magicznym materiałem zdolnym do samoregeneracji, czego nie musiałem osobiście weryfikować, bo zrobili to za mnie wcześniejsi testerzy telefonu. Próby, jakim poddali tworzywo zaznaczyły się trwałymi rysami — od grubszych po bardzo delikatne.

Z uśmiechem przywitałbym informację o tym, że w ofercie akcesoriów znajdą się inne, tylne panele – choćby powleczone skórą, jak w G4 lub wykonane z plastiku o innym wyglądzie. Zastosowane tworzywo ma silny połysk, dlatego czasami zdarzało mi się zostawić łatwy do zauważenia odcisk palca. Być może kiedyś wymienne panele zawitają do grona akcesoriów, bo plecki telefonu można odpiąć: po to, aby zamontować karty micro-SIM i microSD. Bateria, wygięta jak całość konstrukcji, została wmontowana na stałe.

Na przednim panelu spotykamy się z wytrzymałym szkłem Gorilla Glass 4 (lub rozwiązaniem podobnym mu pod względem możliwości). Pokrywa nie ugina się nawet pod bardzo silnym naciskiem i, co ciekawe, okazuje się odporniejsza na takie próby od szkła zastosowanego w LG G4, który, dodam dla przypomnienia, posiada szkło Gorilla Glass 3.

Front urządzenia zdominował ekran o wspomnianej już przekątnej 5,5-cala, ponad nim znajdziemy kamerę do rozmów wideo, diodę powiadomień i czujnik pomiaru światła. Pod wyświetlaczem, na szerokim pasku producent umieścił swojego logo, a fizyczne klawisze systemowe zastąpiono wirtualnymi. Mikrofon do rozmów znajduje się na dolnej ściance wraz z portem microUSB i wyjściem audio, a na górnej krawędzi umieszczono dodatkowy mikrofon do odszumiania i port podczerwieni.

Wygląd plecków telefonu został lekko zmodyfikowany względem poprzedniej wersji telefonu, ale skalę tych zmian można określić mianem czystej kosmetyki. Przeniesiono głośnik multimedialny na drugą stronę urządzenia, a guzikowi zmieniono kształt i zwolniono go z pełnienia funkcji diody powiadomień.

Wspomnę jeszcze w kilku słowach o jakości wykonania, bo choć ogólnie telefon został solidnie spasowany, a zabezpieczenie ekranu jest wytrzymałe, to dają o sobie znać sporadyczne trzeszczenia tylnego panelu kiedy zbyt mocno ściśniemy telefon w dłoni lub gdy będziemy testować elastyczność konstrukcji.

Bateria

Ze względu na to, że G Flex 2 otrzymał mniejszy ekran od swojego poprzednika, bateria urządzenia konsekwentnie też jest mniejsza. Dokładna jej pojemność to 3000 mAh, czyli wciąż tyle, ile spodziewalibyśmy się po telefonie z 5,5-calowym ekranem. Wykonałem serię testów syntetycznych przy jasności ekranu zredukowanej do 120 cd/m2: akumulator pozwoli na około 4 godziny ciągłego surfowania po Sieci z wykorzystaniem modułu Wi-Fi lub danych pakietowych, ale już blisko 8 godzin nieprzerwanego seansu filmowego.

Nie potrafię ukryć rozczarowania, zwłaszcza, że telefon spisał się gorzej od poprzednika. Przewagą G Flexa pierwszej generacji była nieduża rozdzielczość ekranu (720p), która dla użytego Snapdragona 800 nie była dużym obciążeniem. Winowajców nieudolnej gospodarki energetycznej w testowanym modelu może być kilku — rozdzielczość Full HD, Snapdragon 810 czy wreszcie słaba optymalizacja systemu, przy czym zaskoczyła mnie prędkość, z jaką uzupełnimy baterię. Naładowanie jej od 10 do 50% zajmuje tylko ok. 30 minut.

Warto więc mieć koło siebie ładowarkę, bo uzupełnienie akumulatora w ciągu dnia może być konieczne, zwłaszcza w przypadku użytkowników, którzy umilają sobie podróż do pracy grami lub surfowaniem po Sieci (czyt. autor tego testu). Słusznym byłoby wzbogacenie systemu o rozbudowany tryb oszczędzania baterii, bo ten który proponuje LG jest ubogi. Pozwala na ograniczenie transmisji danych w tle, ograniczenie wydajności w grach lub przyciemnienienia ekranu.