Procesory w telefonach komórkowych – historia

Co daje naszym smartfonom moc? Dlaczego jedne urządzenia są wydajne, a inne wieszają się przy pisaniu SMS-a. Procesor i jego architektura – to jeden z ważniejszych elementów odpowiadający za wydajność.

Ten artykuł przedstawia wszystko, co powinniście wiedzieć o rozwoju hardware’u w gadżetach mobilnych.

Zobaczcie jak to się zaczęło:

Co było pierwsze? Od czego zaczął się wyścig po wydajność i moc? W sumie powinniśmy zacząć od początku… a więc był rok 1623, kiedy to Wilhelm Schickard… STOP bez przesady! Był rok 1912 kiedy urodził się Alan Turing, to też nikogo nie obchodzi. Skupimy się tylko na urządzeniach przenośnych.

Początek „kieszonkowej ery”

Pierwszym urządzeniem, które zapoczątkowało „kieszonkową erę” był Psion Organiser. Wprowadzony na rynek w 1984 roku. Urządzenie przypominające kalkulator, posiadało procesor Hitachi 6301 taktowany zegarem 614 kHz . Wraz z tym urządzeniem na rynek wkradł się nowy termin – Pocket Computer.

Kolejny przełom nastał wraz z wprowadzeniem na rynek Atari Portfolio (1989). Jego procesor, to już zawrotne na owe czasy 4,91 MHz (80C88). W tamtym czasie postało też urządzenie nazywające się Poqet PC, z procesorem prawie dwa razy szybszym od Atari, i wyświetlaczem 640x200pix!

Od tamtego czasu na rynku pojawiały się coraz ciekawsze urządzenie, z coraz szybszymi procesorami. W Roku 1991 firma Psion, zaprezentowała model z serii „3″, z procesorem NEC V30 o taktowaniu 4,7MHz pracujący pod kontrolą systemu Epoc, w którym korzenie ma dzisiejszy Symbian!

Newton – pierwszy dotykowiec od Apple

Rok 1994 przyniósł urządzenie o nazwie Newton, czyli pierwszego dotykowca od Apple. Chyba nie myśleliście, że pierwszy był iPhone? Urządzenie posiadało procesor ARM 610 taktowany zegarem 20MHz. W sumie powstało 7 urządzeń z tej linii, niektóre można zdobyć jeszcze na Allegro. Ostatni Newton z serii MessagePad (rok 1997) posiadał procesor StrongARM SA-110 o zegarze 162MHz! (testowany ostatnio przez Pawła HTC Viva ma tylko 201MHz) Pamięć po 8MB RAM i ROM oraz wyświetlacz o rozdzielczości dzisiejszego iPhona 3G.

Początek Komunikatorów i Palma

W 1996 roku narodziła się Nokia 9000 Communicator, jego linia kontynuowana jest do dziś. Ostatni potomek tego urządzenia, model E90, jest jednym z popularniejszych tego typu urządzeń na rynku. Nokia 9000 posiadała po 4MB pamięci RAM i ROM oraz procesor Intel 386EX(24MHz), który zastosowanie miał tez w zwykłych komputerach!

W tym okresie postał fenomen urządzeń Palm. US Robotics wypuścił na rynek model PalmPilot 1000, z procesorem Motorola DragonBall (16MHz.) HP zaprezentowało urządzenie z mobilnym systemem od Microsoftu (projekt Pegasus, MS Handheld PC 1.0) był to HP 320LX (procesor SH3 44MHz, 2MB RAM i 5MB ROM). Później HP jako jedna z pierwszych firm, wypuściła na rynek urządzenie z kolorowym wyświetlaczem(Jornada 420, rok 1999).

Smartfony dołączają do gry

Do walki o mobilny rynek dołączyła kolejny komórkowy gracz – Ericsson. Wypuszczając model R380 dowiódł, że można połączyć funkcjonalność PDA z gabarytami telefonu komórkowego. (Jego sprzedaży żałuje do dziś). R380 pracował pod kontrolą systemu Symbian Epoc.

W 2001 Roku zaczęły się pojawiać pierwsze kolorowe urządzenia z zaawansowanymi funkcjami i systemem Symbian OS. Ludzi biznesu na kolana powaliła Nokia 9210 (procesor ARM920T 52Mhz, 16ROM i 8 RAM).

Jedno z pierwszych urządzeń z modułem telefonicznym, kolorowym wyświetlaczem i systemem od Microsoftu był Siemens SX45. W tym czasie producenci toczyli już prawdziwą wojnę na MHz. Ów Siemens miał ich aż 150 (procesor NEC VR4122)!

Po roku 2001 nastąpił wysyp urządzeń z Mobilnymi okienkami, które wtedy nazywały się jeszcze Pocket PC. Symbian Nokii, dopiero raczkował i nie był tak popularny jak system Palm OS czy Mobilny Windows. Między zwolennikami obu systemów toczyła się wojna, Często obfitowała ona w komiczne dyskusje wyższości jednego nad drugim. W pewnym momencie szala zwycięstwa, przechyliła się na korzyść Microsoftu. Palm odchodził w zapomnienie. Gwoździem do jego trumny, stała się końcówka roku 2003.

Urządzenia z Windows przekroczyły barierę 400Mhz. Microsoft miał w reku żelazny argument, niedoścignioną wydajność!