TEST | Motorola Moto Z2 Force. Mocny smartfon z nietłukącym się ekranem

Testujemy Moto Z2 Force – modułowego flagowca Motoroli z nietłukącym się ekranem. To jeden z najdroższych smartfonów na rynku. Czy warto się nim zainteresować? Zapraszam do lektury recenzji Motoroli Moto Z2 Force.

Zacznijmy od tego, że Motorola Moto Z2 Force nie jest dostępna w oficjalnej, polskiej dystrybucji. Początkowo mówiło się, że producent chciał wprowadzić ten model na nasz rynek, ale najwidoczniej zmienił zdanie.

Nasza recenzja Moto Z2 Force też nie była planowana – smartfon trafił do nas razem z zestawem Lenovo Star Wars: Jedi Challenges. Wykorzystaliśmy tę okazję, dzięki czemu możemy Wam zaprezentować pierwszy w Polsce test Motoroli Moto Z2 Force.

Gdzie w takim razie kupić Moto Z2 Force? Telefon jest dostępny m.in. na niemieckim Amazonie, gdzie oferowany jest za 799 euro, co po wyrównaniu podatku VAT daje nam niemal 3500 złotych. To oznacza, że to jeden z najdroższych flagowców na rynku. Czy warto zainteresować się Motorolą Moto Z Force drugiej generacji?

Ekran trudno rozbić, ale…

Motorola Moto Z2 Force wzięła swoją nazwę od siły, która ma wyróżniać ekran tego urządzenia. Producent wykorzystał bowiem do jego ochrony autorską technologię Moto ShatterShield. Mieliśmy już z nią do czynienia w czasie testów Moto X Force. Połączenie elastycznego panelu Super AMOLED z kilkoma warstwami o różnych właściwościach sprawia, że ekranu Moto Z2 Force nie da się rozbić. Przyznaję bez bicia, że tego nie sprawdzałem, ale różne testy na YT potwierdzają zapewnienia producenta.

Pęknięcia to jedno, a zarysowania drugie. Pierwsza warstwa chroniąca wyświetlacz jest wykonana z tworzywa sztucznego, a to oznacza, że jej odporność na zadrapania jest wątpliwa. Używałem Moto Z2 Force ponad dwa tygodnie i przez ten czas front złapał parę rys, w tym jedną poważniejszą, mimo że starałem się uważać na telefon. Ekranu nie da się zniszczyć, ale łatwo go zarysować – trzeba pogodzić się z tym kompromisem.

Zastosowanie wielowarstwowego ShatterShield przyniosło też inny, negatywny skutek. Mocniejsze naciśnięcie w dolnej części ekranu powoduje pojawienie się delikatnie piszczącego dźwięku. W sieci udało mi się znaleźć nieliczne zgłoszenia o podobnym problemie. Zdaje się, że jedna z warstw nie została idealnie spasowana. To raczej nie jest problem globalny, lecz warto o nim wiedzieć.

To już koniec narzekań na jakość wykonania. Większa część Moto Z Force drugiej generacji wyprodukowana została ze stopu aluminium serii 7000, które jest nie tylko wytrzymałe, ale także przyjemne w dotyku. Smartfon sprawia wrażenie solidnego, a wszystkie elementy zostały dobrze spasowane (poza tym nieszczęsnym ekranem) – doskonale czuć, że to produkt klasy premium. Co więcej, wnętrze urządzenia pokryto specjalną nanopowłoką, dzięki czemu jest ono odporne na zachlapania. Nie jest to pełna wodoszczelność i Moto Z2 Force może nie przeżyć kąpieli, jednak przypadkowe zamoczenia nie powinny być żadnym problemem.

Ocena wzornictwa Moto Z2 Force to sprawa indywidualna. Nie da się nie zauważyć, że Motorola nie oszczędzała przestrzeni i o żadnej bezramowości nie może być mowy, więc recenzowany model jest jednym z największych flagowców z ekranem 5,5 cala. By się o tym przekonać, spójrzcie na poniższą tabelkę:

Szczególnie dziwnie wygląda porównanie flagowej Motki ze średniopółkowym LG Q6. Podkreślam, że oba modele mają ekran o tej samej przekątnej (i innym formacie, ale to bez większego znaczenia). Nawet przeciwnik „bezramkowych” smartfonów może uważać, ze zmarnowanej przestrzeni jest trochę za dużo. Niektórym może też przeszkadzać wyraźnie wystający aparat. Jego obecność jest jednak konieczna, ze względu na Moto Mods, czyli akcesoria modułowe dopinane do smartfona. O ich stabilność dbają też charakterystyczne piny. Motorola zadbała, by Moto Z2 Force była bardzo cienka (ma tylko 6,1 mm grubości), więc podłączenie modułów nie utrudnia zbytnio pracy z urządzeniem.

Podsumowując: Motka jest nieźle wykonana, a jej wygląd… oceńcie sami.

Wydajność jest wzorowa

Moto Z2 Force to flagowy smartfon marki Motorola, więc pracuje na topowych podzespołach. Za wydajność urządzenia odpowiada Qualcomm Snapdragon 835, co trudno nazwać niespodzianką – w końcu to najpopularniejszy SoC wśród smartfonów z najwyżej półki. Wszyscy wiemy, na co stać tę jednostkę, ale dla formalności przedstawiam Wam wyniki testów benchmarkowych:

Wyniki są po prostu świetne. Moto Z2 Force jest jednym z najmocniejszych smartfonów na rynku i to nie podlega żadnej dyskusji. Co ważne, doświadczenia praktyczne potwierdzają „słowa” benchmarków i flagowiec Motoroli działa fantastycznie. Tempo uruchamiania poszczególnych programów jest wzorowe – nigdy nie odniosłem wrażenia, że coś dzieje się za wolno. Płynność interfejsu można stawiać za wzór. Jeśli szukacie niesamowicie szybkiego smartfona, to Motorola Moto Z2 Force na pewno Was nie zawiedzie.

Producent połączył Snapdragona z aż 6 GB pamięci RAM. System dobrze zarządza zasobami, procesy zachowywane są w pamięci operacyjnej na dłużej, a przełączanie się między nimi jest zadowalająco sprawne. Pod względem kultury pracy Moto Z2 Force to ścisła czołówka.

Układ graficzny to Adreno 540. Pracując na 100% swoich możliwości, zapewnia on świetny komfort grania w każdy możliwy tytuł, jaki można znaleźć w sklepie z aplikacjami Google. GPU nie ma problemów w utratą wydajności wraz z upływem czasu – spadek mocy o góra 15% po 30 minutach rozgrywki jest nie do zauważenia.

Moc jest silna w Moto Z2 Force.

Mniejsza bateria i przeciętne czasy pracy

Poprzednik mógł się pochwalić akumulatorem o pojemności 3500 mAh, tymczasem w Moto Z2 Force ogniwo ma tylko 2730 mAh. To stosunkowo niewiele, zwłaszcza jak na sprzęt z ekranem 5,5 cala. Wytłumaczeniem tego stanu rzeczy jest niewielka grubość urządzenia (tylko 6,1 mm). Wydaje mi się, że w ten sposób Motorola chce promować Moto Mods, ale pomińmy teorie spiskowe i przejdźmy do sedna – czasu pracy na jednym ładowaniu.

Nie mogę powiedzieć, że Moto Z2 Force jest krótkodystansowcem, ale nie ma co liczyć na ponadprzeciętne wyniki. Pełny dzień na jednym ładowaniu to wszystko, co jest możliwe do osiągnięcia. SoT bez LTE przekraczał u mnie wartość 5 godzin. Komórkowa transmisja danych skraca ten czas o godzinę. Generalnie możemy te rezultaty nazwać przeciętnymi. Ciut lepszymi, niż sugeruje pojemność baterii, ale konkurencja często oferuje zauważalnie więcej.

Stosunkowo niewielka pojemność ogniwa i wsparcie dla szybkiego ładowania powodują, że do uzupełnienia energii potrzeba tylko 88 minut.