Honor Play to smartfon nie tylko dla gracza (test)

Honor Play to smartfon dedykowany graczom, o czym świadczyć ma wykorzystanie technologii GPU Turbo. To jednak przede wszystkim telefon, który kosztuje niewiele, mając na uwadze zastosowane podzespoły.

Honor Play zadebiutował w lipcu tego roku, a podczas targów w Berlinie ogłoszono jego międzynarodową sprzedaż. Jest zatem modelem nowym, a do tego pierwszym w ofercie producenta, w którym zastosowano autorską technologię GPU Turbo.

Premierowy telefon ma wiele mocnych stron, a do tego przystępną cenę. Czy warto go kupić? Zapraszam do lektury recenzji Honora Play, w której znajdziecie odpowiedź na to pytanie.

Za wypożyczenie smartfonu na testy dziękujemy sklepowi x-kom.pl.

Honor Play kupisz w x-kom.pl

Design: Smartfon wykonany z dbałością o detale

Honor Play jest smartfonem idealnie wpisującym się w filozofię Huawei, którą producent obrał na ten rok. Jest utrzymany w stylistyce nawiązującej do flagowej serii, czyli P20. Z tą różnicą, że szklany tylny panel zastąpiony został metalem.

Metal pokryty jest niezwykle przyjemną w dotyku farbą, która sprawia, że powierzchnia jest idealnie gładka. Taką samą strukturę ma poprzednia generacja smartfonów z serii P. I tak samo, jak w przypadku Huawei P10, czy też większego odpowiednika, producentowi należy się wielki plus za fenomenalne wkomponowanie pasków antenowych, które wcale nie rzucają się w oczy. Zostały ułożone w literę U i umieszczone na tylnym panelu – na górnej i dolnej krawędzi.

Huawei w tym modelu nadal inspiruje się produktami Apple. Podobieństwo jest duże – od zaokrąglonych narożników obudowy i ekranu, poprzez wcięcie w wyświetlaczu, a skończywszy na ułożeniu obiektywów, które umieszczone zostały na “pionowej wysepce” wystającej ponad lico.

Honor Play ma jednak jedno fajne rozwiązanie, którego u Apple brakuje – logo umieszczone pionowo, a także informacja o algorytmach sztucznej inteligencji zastosowanych w aparacie (gdy telefon trzymamy w pozycji domyślnej).

Testowany Honor pod względem jakości wykonania i designu nie odstaje w żadnym stopniu od flagowych urządzeń, które zadebiutowały w tym roku.

Huawei w smartfonie sub-marki Honor bardzo dobrze wykonał frontowy panel, który został pokryty zagiętym szkłem, a do tego dochodzą jeszcze zaokrąglone narożniki. To wszystko sprawia, że na telefon patrzy się z ogromną przyjemnością. Samo wcięcie w wyświetlaczu (notch) jest zauważalnie większe, niż w choćby OnePlus 6, aczkolwiek nadal mniejsze, aniżeli w Pocophone F1.

Rozmieszczenie elementów na obudowie jest bardzo standardowe – na prawym boku znajduje się włącznik i nad nim belka regulacji głośności. Umieszczone zostały na odpowiedniej wysokości, dzięki czemu nie ma potrzeby przesuwania smartfonu w ręce, aby zwiększyć głośność. Tacka z hybrydowym slotem kart SIM umieszczona została natomiast na lewym boku, a na górnej ramce jest mikrofon wtórny. Dolne obrzeże zostało zajęte przez złącze mini-jack 3.5mm, mikrofon, port USB typu C i głośnik multimedialny.

Honor Play bardzo dobrze leży w dłoni i przyjemnie się z niego korzysta. To oczywiście zasługa proporcji i świetnej jakości wykonania. W ogólnym rozrachunku, testowany model wpada w oko.

Akumulator: do dwóch dni pracy na ładowaniu

Akumulator o pojemności 3750 mAh ma wsparcie dla szybkiego ładowania przy wykorzystaniu 18-watowej ładowarki sieciowej (9V/2A) dołączonej do zestawu sprzedażowego. To bardzo dobry tandem.

Honor Play w żadnym stopniu nie rozczarowuje czasem pracy na pojedynczym cyklu ładowania, gdyż możliwe jest korzystanie ze smartfonu przez nawet dwa dni, przy wyświetlaczu aktywnym przez ponad pięć godzin z aktywnym połączeniem LTE.

SoT wydłużyć można przełączając się na WiFi, o ile jest to oczywiście możliwe. Nie muszę raczej nikomu wyjaśniać, że czas pracy można zarówno znacząco skrócić, jak i delikatnie wydłużyć – po prostu wszystko zależy od scenariusza użytkowania.

Chcąc wydłużyć czas pracy warto korzystać z menadżera baterii, w którym można dobrać jeden z dostępnych scenariuszy zarządzania energią. Standardowo, w najbardziej restrykcyjnym trybie funkcjonalność została ograniczona do podstawowych funkcji (możliwość wykonywania połączeń głosowych czy wysyłania wiadomości tekstowych). Honor Play to także oszczędzanie energii poprzez uaktywnienie niższej rozdzielczości ekranu – w tym przypadku jest to HD+ (1496 x 720 pikseli).

Ubytkami energii nie musicie się w żadnym stopniu przejmować – wystarczy 30 minut, aby poziom naładowania akumulatora od zera wzrósł do 41%. Całkowite uzupełnienie energii zajmuje około 95 minut.

Dobry wyświetlacz dla średniaka

W smartfonie Honor Play zastosowano wyświetlacz o proporcjach 19.5:9, który charakteryzuje się przekątną 6.3” i rozdzielczością FullHD+, a dokładniej 2340 x 1080 pikseli. Przy takiej charakterystyce panel wykonany w technologii IPS ma zagęszczenie punktów na cal na poziomie około 409, co jest wartością odpowiednią do komfortowego konsumowania treści. Nie ma mowy o poszarpanych czcionkach oraz nieostrych obrazach.

Wyświetlacz zajmuje około 83% frontowego panelu, co jest bardzo dobrym wynikiem, mając na uwadze, że matryca w iPhonie X zajmuje ~82.9%. A przecież Honor Play ma wyraźnie większy podbródek.

Wyświetlacz IPS zastosowany w tym smartfonie jest dobrej klasy, aczkolwiek na rynku jest wiele smartfonów z lepszymi ekranami wykonanymi w tej technologii. Chodzi mi przede wszystkim o odwzorowanie kolorów, które jest wyłącznie na dobrym poziomie – w palecie AdobeRGB wynosi 66.4%. Pokrycie kolorów skali sRGB sięga 90.6%, a w DCI P3 75.3%. Pod tym względem Honor Play wypada znacznie gorzej, aniżeli flagowy Huawei P20 i znacznie bliżej mu do Honora 7X. Widać zatem, że na tym komponencie producent chciał trochę zaoszczędzić.

Maksymalna luminancja ekranu jest na odpowiednim poziomie, dzięki czemu korzystanie ze smartfonu nawet w słoneczne dni nie jest problemem. Nie mam również zastrzeżeń do działania czujnika światła zastanego, który sprawnie dostosowuje podświetlenie do obecnie panujących warunków oświetleniowych.

W ustawieniach możemy znaleźć dodatkowe tryby wyświetlania, które podbijają jakość prezentowanego obrazu. Jest nawet tryb czytania, który po uaktywnieniu ma za zadanie redukować emisję niebieskiego światła, a tym samym mniej męczyć wzrok. Możemy samodzielnie sterować nasileniem żółtej barwy.

Ponadto jest możliwość zmiany rozdzielczości wyświetlanego obrazu. Huawei dorzucił także możliwość ukrycia wcięcia w ekranie poprzez aktywowanie czarnej belki powiadomień, która sprawia, że notch staje się niewidoczny. I choć jest to jakaś alternatywa dla konserwatystów, to jednak w moim odczuciu wygląda to mało atrakcyjnie – na dole mamy bowiem zaokrąglone narożniki, a na górze zdarzają się kąty proste. Wspomniana belka i tak występuje niemal we wszystkich aplikacjach. Huawei nie poradził sobie bowiem za dobrze ze skalowaniem aplikacji na pełny ekran. Znacznie lepiej wygląda to w OnePlus 6.